قطار عشق امسال مسافرهای زیادی داشت. مسافرینی که به‌جای ساکت نشستن روی صندلی‌ها، در خیابان‌ها زدند و رقصیدند و گروه‌گروه پابه‌پای ماشین‌ها راه رفتند. بهانه‌ی امسال‌شان؟ “سی‌اُمین سالگرد فروریزی دیوار برلین” و اعتقادشان؟ ستیز با هر نوع عقیده‌ای که بین مردم دیوار بسازد. و اما پلاکاردها؟ هرکدام حرفی می‌زدند. یکی می‌گفت «عشق یعنی صلح، شادی، نان شیرینی»، دیگری در هوا می‌چرخید تا به همه نشان دهد «عشق برای همه این‌جاست!»، آن یکی فقط طرحی از قلب بود بر صفحه‌ای سفید، صاحبش هم زیر سایه‌ی درختی نشسته بود تا خستگی درکند. گروهی روی ماشین‌شان از جادوجمبل نوشته بودند و شعار “علیه خشونت” را در خیابان‌ها می‌گرداندند. دیگری از “فضای باز” دفاع کرده بود علیه “کاپیتالیسم”. این‌ها فقط تعداد کمی از صدها پلاکاردی بودند که در دست‌‌های مردم این‌طرف و آن‌طرف می‌رفتند و صاحبانشان هم می‌رقصیدند، می‌نوشیدند و هرازگاهی جلوی دوربین ژست می‌گرفتند.
Photo: Maryam Mardani
