صدراعظم اولاف شولتس (SPD) پس از سقوط هلیکوپتر حامل ابراهیم رئیسی، رییس جمهور ایران، حسین امیرعبداللهیان، وزیر خارجه ایران، و پنج سرنشین دیگر تسلیت خود را به دولت تهران و خانواده‌های کشته‌شدگان اعلام کرد. پیام تسلیت شولتس با واکنش انتقادی بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی، به‌ویژه ایرانیان، روبه‌رو شده است.
در دوران ریاست جمهوری ابراهیم رئیسی حکم اعدام افراد زیادی در ایران اجرا شد. آیا درست است که صدراعظم شولتس درگذشت چنین رییس جمهوری را تسلیت بگوید؟ روزنامه برلینرمورگن پست می‌گوید که شولتس نامه تسلیت خود را کوتاه‌تر از معمول نوشته است.
مسیح علینژاد، روزنامه‌نگار و کنشگر ایرانی، در شبکه ایکس نوشت: «سخنان صدراعظم یک سیلی به صورت مردم ایران بود. هیچ حد وسطی این‌جا وجود ندارد؛ یا برای زن زندگی آزادی یا برای قاضی مرگ.»
پیام مسیح علینژاد به صدراعظم شولتس
منیره کاظمی، کنشگر حقوق زنان، که در دهه ۱۹۸۰ از ایران گریخته است، از رئیس جمهور فدرال، دولت فدرال و وزارت امور خارجه درخواست کرد که نامه تسلیت خود را به رژیم جمهوری اسلامی ارسال نکنند.
شولتس حتی از سوی سیاستمداران مورد انتقادهای آشکاری قرار گرفته است. آرمین لاشت (CDU)، نامزد پیشین سمت صدارت، خطاب به شولتس گفت: «چه اتفاقی می‌افتد اگر شما فقط سکوت کنید؟ شما به عنوان صدراعظم می‌توانستید با زنان مورد تعرض رژیم ابراز همبستگی کنید.»
پیام تسلیت صدراعظم شولتس به دولت ایران
روزنامه برلینر مورگن‌پست می‌گوید که کوتاه بودن نامه تسلیت صدراعظم و نوع جمله‌بندی آن در محافل سیاسی سرد، کوتاه و توهین‌آمیز تلقی می‌شود. شولتس در این نامه نوشته است: «خبر سقوط بالگرد و کشته شدن رئیس جمهور به ما رسیده است. به دولت جمهوری اسلامی ایران و خانواده‌های کشته شدگان این سانحه تسلیت می‌گوییم.»
آنالنا بربوک، وزیر امور خارجه فدرال (سبزها)، به روزنامه «بیلد» گفت که همبستگی او با «مردم ایران و بیشتر از همه با زنان ایران» است. با این وجود، تسلیت مرگ دیکتاتورها امری غیرعادی نیست. پس از مرگ مائو دیکتاتور چین در سال ۱۹۷۶، صدراعظم وقت هلموت اشمیت (SPD) در نامه‌ای به پکن از او به عنوان یک “شخصیت بزرگ” یاد کرد.
