یازدهمین برنامه کاروان اعتراضی مبارزه علیه آپارتاید جنسیتی زنان افغان در برلین برگزار شد. این رویداد یک سال پیش به ابتکار تمنا پریانی و شماری دیگر از فعالان حقوق زن در آلمان راه اندازی شد و در شهرهای مختلف گسترش یافت.
تمنا پریانی در یازدهمین برنامه این کاروان در برلین گفت: «زن در افغانستان امروز به عنوان انسان برابر با مرد تصور نمی‌شود. این‌که زن مسئول بچه‌زایی و خدمت به شوهران هستند بیشتر از این ارزشی ندارد. برای نه گفتن به چنین افکاری، زنان مسیر طولانی و دشواری را پیش رو دارند و باید به خاطر حقوق انسانی‌شان مبارزه کنند. امروز ما خانه، زندگی و همه چیزمان را از دست داده‌ایم و به عنوان فرد مهاجر این‌جا حضور داریم. خانه، آشیانه و وطن ما در دست تروریست‌ها است. در این مقطع زمانی سکوت ننگ است. شما باور داشته باشید نه طالب، نه داعش، نه القاعده و نه هیچ گروهی موفق نخواهد شد در صورتی که مردم سکوتشان را بشکنند.»
وقتی در کشور امن هستیم باید صدای زنان باشیم
فرشته سعادتی، یکی دیگر از فعالان حقوق زنان، در این گردهمایی اعتراضی می‌گوید: «مبارزه ما پس از آمدن طالب در افغانستان آغاز شد. ما با برگزاری تظاهرات، اجرای تئاتر و کارهای هنری و نمایش‌های نمادین که از همین اتفاقات برگرفته شده، آن را از طریق رسانه‌ها و در خیابان‌ها پخش کردیم تا مسئولیت خود را در قبال ظلمی که به زنان افغانستان می‌شود، ادا نماییم.»
خانم سعادتی تاکید می‌کند که امروز وقتی در کشورامنی هستیم باید صدای زنان افغانستان باشیم تا این ظلم را پایانی باشد.
هراس داشتیم که طالب بر ما تجاوز جنسی نکند
طالبان در نزدیک به سه سال گذشته ده‌ها تن از زنان را در ولایت‌های مختلف به اتهام‌های گوناگون زندانی کرده است. شماری از زنان که از زندان طالبان نجات یافته‌اند، از کابوس‌های آن دوره رنج می‌برند.
زرمینه پریانی، فعال حقوق زنان و یکی از کسانی که پس از سقوط افغانستان به دست طالبان زندانی شد، می‌گوید: «من و خواهرانم که ۲۷ روز در زندان طالب بودیم هر لحظه از نظر روحی مورد تجاوز قرار می‌گرفتیم. هر لحظه شلیک گلوله را در سینه‌های ما حس می‌کردیم. آن شب‌ها نه ما از کشتن می‌ترسیدیم و نه از شکنجه، فقط هراس داشتیم طالب برما تجاوز جنسی نکند. من هنوز هم شب‌ها که می خوابم کابوس شکستن دروازه و رفتن به زندان طالب در ذهنم تکرار می‌شود. آن ظلم که برما شد تا هنوز زنان افغانستان را رها نکرده است. از این رو نباید خاموش بمانیم. خانم پریانی می‌افزاید: «ظلم طالب تمام نشده است. همین لحظه که ما در این‌جا در مورد این موضوع بحث می‌کنیم، خیلی‌ها در زندان طالب مورد شکنجه قرار می‌گیرند و ظلم طالب همچنان ادامه دارد.»
شکیب مصدق و شماری از هنرمندان آلمانی با اجرای آهنگ‌های اعتراضی از این کاروان حمایت کردند. آخرین برنامه شهر به شهر کاروان مبارزه علیه آپارتاید جنسیتی در افغانستان در برلین به پایان رسید و دور پنجم این مبارزات در شهرهای مختلف اروپا آغاز خواهد شد.
Bilder: Pezhman Pazhouhesh
گزارشی از پژمان پژوهش
