نیروهای بین المللی شروع به عقب نشینی از افغانستان کرده اند. شرایط کمک‌های توسعه‌یی می‌تواند به طور اساسی تغییر کند. سازمان‌ها امدادی از قبل مرتباً مورد خشونت قرار گرفته اند، اما آنها می‌خواهند ادامه دهند. کمک‌های انکشافی در افغانستان با آینده نامشخصی روبرو است. پس از ۲۰ سال، کشورهای ناتو شروع به عقب نشینی نیروهای خود کرده اند. کارشناسان هشدار می‌دهند که خشونت‌ها بار دیگر افزایش خواهد یافت، دولت و طالبان شورشی برای کنترل مناطق بیشتر مبارزه می‌کنند و امکان نفوذ رادیکال‌ها بیشتر شده است. الیور مولر رئیس Caritas International ، می گوید: “باید ترسید که وضعیت عدم اطمینان کامل زمان‌های گذشته برگردد.” برای سازمان های امدادرسانی ، نه تنها ایمنی کارمندان آنها، بلکه آنچه در سالهای اخیر بدست آمده، نیز در خطر است.
هیچ کس انتظار خروج کامل نیروهای بین‌المللی با این سرعت را نداشت
کنراد شتر مدیر مرکز بین المللی (BICC)، می گوید هیچ کس انتظار خروج کامل نیروها با این سرعت را نداشت، زیرا درگیری‌ها تشدید می شود. این محقق صلح اظهار تأسف می کند: “باید چیزهای زیادی تغییر می کرد تا افغانستان شانس بیشتری داشته باشد.” برای کمک های توسعه ای، این سوال مطرح میشود: “با وضعیت امنیتی جدید دیگر چه کاری می‌توانید انجام دهید؟ و اگرچه نیاز به کمک‌های اضطراری در حال افزایش است، پس از عقب‌نشینی این نیروها احتمالاً پول کمتری برای کمک‌های مدنی وجود خواهد داشت. این خطر وجود دارد که کشورهای صنعتی کمک‌های توسعه ای خود را به طور اساسی قطع کنند.”
سازمان‌های امدادی از خروج سریع انتقاد می‌کنند
سازمان‌های امداد همچنین از این واقعیت انتقاد می کنند که خروج سریعاً و بدون تحقق شرایط تنظیم شده قبلی انجام میشود. رئیس Caritas International می گوید: “ما طرفدار سرباز و نظامی بیشتر نیستیم، اما این این نیروها ثبات خاصی را ایجاد کرده و پیشرفت را در مناطق وسیعی از کشور امکان پذیر کرده بود.”
مولر تأكید می‌كند، حتی اگر افغانستان هنوز یكی از فقیرترین كشورهای جهان باشد، در سالهای اخیر دستاوردهای بسیاری از جمله افزایش امید به زندگی در حدود ده سال یا تحصیلات دختران به دست آمده است. “باید ترسید که این پیشرفت‌ها خنثی شود. به عنوان مثال، اگر مددکاران دیگر به دلیل خشونت نتوانند به مردم دسترسی پیدا کنند.”
۱۸ میلیون نفر به کمک نیاز دارند
توماس ده بوئر مسئول سازمان (Welthungerhilfe)، همچنین از تأمین کمک‌ها به افغان‌های نیازمند هراس دارد و می‌گوید كه بیش از ۱۸ میلیون نفر از آنها برای زنده ماندن به كمك‌های بشردوستانه وابسته هستند. “ممکن است به دلیل درگیری در زنجیره های تأمین اختلال ایجاد شود. مردم نمی‌توانند همه مواد غذایی مورد نیاز خود را بخرند یا محصولات خود را بفروشند.”
سازمان‌های امدادی مانند Welthungerhilfe و Caritas نیز سال‌ها در مناطقی که تحت کنترل طالبان است کار می‌کنند و می‌خواهند با وجود عدم اطمینان پس ازعقب نشینی نیروها به کار شان ادامه دهند. مولر مدیر کاریتاس می گوید: “طالبان از کمک ما به مردم قدردانی می کنند و بی طرفی ما را محافظت می کند.” همچنان، انجمن همکاری بین المللی آلمان (GIZ) نیز برای اطمینان از ادامه کار پروژه در محل کار خواهد کرد. “اینکه آیا تک تک پروژه ها باید سازگار شوند ، با توجه به وضعیت امنیتی و شرایط خاص تعیین میشود.” این شامل دولت فدرال است. در صورت لزوم، کارمندان بین المللی می‌توانند کار را با کمک همکاران خود در دفاتر منطقه ای افغانستان یا آلمان انجام دهند.
Schetter پژوهشگر صلح، بیشتر بدبین است. به ویژه در سال های اخیر، خشونت‌های هدفمند علیه کارمندان سازمان‌های غیر دولتی، به ویژه علیه زنان افزایش یافته است. بنابراین این موضوع بسیار مهمی برای سازمان‌های امدادی است که چگونه می‌توانند از کارمندان خود محافظت کنند. به گفته Welthungerhilfe ، فقط در سال ۲۰۲۰، ۱۸۰ کارمند سازمان‌های امدادی کشته، زخمی یا ربوده شدند.
متن: امل برلین
Photo:
