از آلمان بخاطر درمان‌ام سپاسگزارم، اما ما را فراموش کرده است

کمال کریمی (اسم مستعار) از سال ۲۰۰۸ تا  ۲۰۱۳  در مناطق مختلف جنگی افغانستان با ارتش آلمان کار کرده است و پس از هشدارهای مکرر طالبان در سال ۲۰۱۳ ناگزیر شد از وظیفه اش با نیروهای آلمانی استعفاء کند و به زندگی عادی برگردد، اما او اشتباه می‌کرد، به زعم طالبان کسانی که یک روز با نیروهای خارجی کار کرده و یا آن‌ها کمک و همکاری کرده، کافر اند و واجب‌القتل شمرده می‌شوند.

همیشه در ترس زندگی می‌کنم

او می‌گوید:” هنگامی که نوجوان بوده در جنگ‌های داخلی یک پایش را از دست داده و برای مدت یک سال وهشت ماه در آلمان مورد مداوا قرار گرفته و از آن جایی که به زبان آلمانی آشنایی داشته به استخدام ارتش آلمان در افغانستان درآمد و چند سال را با آن‌ها در بخش‌های مختلف کار کرد، اما پس از اخظارهای مکرر طالبان از کارش کناره‌گیری کرد.” به گفته او با وجود کناره‌گیری، اما تهدید‌های طالبان قطع نشد و تهدید‌ها همچنان تاکنون ادامه دارد.او در شهر مزارشریف در یک خانه کرایی زندگی می‌کند و هراز گاهی ناگزیر می‌شود تا محل زندگی اش را عوض کند وبرای کسی معلول است و یک پا ندارد مخارج زندگی و تغیر و تبدیل مداوم محل سکونت کار آسانی نیست. به گفته او مناطق نسبتا امنی نیز در شهر مزارشریف وجود دارد، اما کرایه خانه دراین مناطق بالا است و او توان پرداخت کرایه‌های بالا را ندارد و ناگزیر است در حومه‌های شهر زندگی کند و اگر طالبان آدرسش را پیدا کنند، لحظه در قتل او درنگ نخواهند کرد، زیرا حومه‌های شهر مزارشریف تحت کنترول مطلق و یا نسبی طالبان اند.

نیروهای آلمانی ما را فراموش کرده اند

از ااو می‌پرسم که پس از اعلام امریکا و متحدانش مبنی بر خروج نیروهای شان از افغانستان، وزیر دفاع آلمان اعلام کرد، افغان‌های که با ارتش آلمان کار کرده اند، را به آلمان منتقل می‌کند. آیا به مقر نیروهای آلمانی در شهر مزارشریف مراجعه کرده و یا خیر؟ او می‌گوید که پس از شنیدن این خبر تا کنون چندین بار به مقر این نیروهای مراجعه کرده، اما جواب آن‌ها این بوده که فقط کسانی را به آلمان منتقل می‌کنند که در حال حاضر با آن‌ها کار می‌کنند. به گفته او:”اما این نوع برخورد یک بی انصافی به تمام معنی است، ما با زندگی خود خطر کردیم و در کنار نیروهای آلمانی برای از بین بردن تروریزم جنگیدیم و حالا که هیچ آینده برای خود و فرزندان خود متصور نیستیم، ما را به “امان خدا” به دست طالبان و داعش می‌سپارند. افرادی زیادی مانند من هستند که با آلمان‌ها کار کرده کرده و بنابر ناگزیری‌های داشتند از وظایف شان استعفاء کردند، آیا این برخورد با ما منطقی و برابر با موازین حقوق بشری است؟ ترجمانان دیگر حد اقل معلول نیستند و می‌توانند به نحوی خود شان را از مهلکه بیرون کنند، من با یک پا و پنج فرزند چه کنم؟”

او می‌افزاید :”از دولت آلمان صمیمانه تقاضا می‌کنم تا در تصمیم‌اش تجدید نظر کند. زمانی که خبر خروج نیروهای آلمانی قطعی نشده بود، زندگی به یک شکلی می‌گذشت، اما حالا وضع فرق می‌کند. من نمی‌خواهم بخاطر زندگی راحت و آسایش به آلمان منتقل شوم، من می‌خواهم حد اقل من و پنج فرزند و همسرم زنده بمانیم. تهدید طالبان و داعش توخالی نیستد، این را آلمان‌ها بهتر از ما می‌فهمند.”

پیش از این کارشناسان امور نظامی به دولت آلمان هشدار داده بود که  کارمندان محلی افغان همکار نیروهای آلمانی را هرچه زودتر با آلمان منتقل کند. به گفته این کارشناسان، در حالی که سربازان آلمانی در افغانستان با افزایش اقدامات احتیاطی امنیتی آماده بازگشت به کشور هستند، تاکنون در باره کارمندان محلی افغان که برای ارتش آلمان کار می‌کردند، تصمیم قابل توجهی اتخاذ نشده است. به دلیل خروج بوندسور، کارشناسان افغانستان اصرار دارند که کارمندان محلی افغان به سرعت و بدون طی مراحل بروکراتیک به آلمان منتقل شوند. در بیانیه که این کارشناسان منتشر کرده، امده است که مترجمان، متخصصان واجد شرایط و محافظان امنیتی از امنیت خود و اعضای خانواده شان می‌ترسند. به گفته این کارشناسان، با عقب نشینی نیروهای تحت رهبری ناتو، اوضاع امنیتی احتمالاً به طرز قابل توجهی رو به وخامت خواهد رفت.

متن: نورالله رحمانی

Photo: Pixabay