در لیبی، شبه نظامیان برای قدرت و کنترل بیشترین ذخایر نفتی آفریقا تلاش می کنند. بازیکنان بین المللی نیز هر یک برای منافع شان در این کشور درگیر هستند. از سوی دیگر برلین، میزبان کنفرانس صلح لیبی در عالی ترین سطح است. با این حال، آیا آلمان کاملاً بدون منافع شخصی عمل می کند؟
سازمان ملل سالهاست که برای یک روند صلح در لیبی کار می کند. این کشور زمین بازی برای شبه نظامیان رقیب هشت سال پس از کشته شدن حاکم معمر القذافی است. تاکنون خشونت‌های جدید و دخالت بازیگران خارجی نتوانسته برای حل و فصل دائم درگیری نتیجه‌ی در پی داشته باشد. پرسش اینجاست که این بار دولت فدرال خواهد توانست تا این گره کور را باز کند؟
چرا آلمان برای یک روند آشتی در لیبی فعالیت می کند؟
آلمان و اتحادیه اروپا می خواهند تعداد پناهجویانی را که با قایق به سوی اروپا از مسیر دریای مدیترانه می‌آیند، کاهش دهند. لیبی در این تلاش‌ها نقش اساسی دارد، صدها هزار آفریقایی که می‌خواهند به اروپا بیایند، از این کشور حرکت می‌کنند – با این وجود هیچ شریک قابل اطمینانی برای برلین و بروکسل در لیبی وجود ندارد. دولت به رسمیت‌شناخته شده فائز سراج توسط سازمان ملل، قدرت کمی دارد و پایگاه قدرت‌اش در محدوده بسیار کمی محدود شده است. در حالی که جنرال حفتر بارها و بارها حملات نظامی جدیدی را آغاز کرده است و در مقایسه با فائز سراج مناطق وسیعی از لیبی را در کنترول خودش دارد. گروه‌های تروریستی نیز از اوضاع استفاده می‌کنند و همچنین تهدیدی جدی برای اروپا به حساب می آیند، این درحالی است که این کشور آفریقای شمالی بیشترین ذخایر نفتی این قاره را دارد.
در حال حاضر چه تعداد پناهنده و مهاجر در لیبی زندگی می کنند؟
علی رغم خطرات گسترده، لیبی همچنان یک کشور مهم ترانزیتی و مقصد برای مهاجران است. سازمان‌های بین‌المللی تخمین می‌زنند که هنوز بین ۷۰۰۰۰۰ تا ۱ میلیون مهاجر دراین کشور جنگ‌زده زندگی می‌کنند که بیشتر آنها از مصر، نیجر، سودان، نیجریه، بنگلادش ، سوریه و مالی هستند و حدود ۴۳۰۰۰ نفر در لیبی به عنوان پناهنده ثبت شده اند.
وضعیت این افراد در لیبی چه‌گونه است؟
سالهاست که شبه نظامیان بیشمار با دستگیری‌های خودسرانه، کار اجباری، شکنجه، آدم ربایی و تجاوز جنسی، پناهندگان و مهاجران را در این کشور تهدید می‌کنند. گروه‌ها و دیپلمات‌های حقوق بشر حتی در مراکز پذیرش رسمی که به آنها دسترسی دارند، شرایط را وخیم ارزیابی می‌کنند. افراد آسیب دیده گذرگاه‌های خطرناک دریای مدیترانه را برای رفتن به اروپا از ماندن در این کشور ترجیح می‌دهند. سازمان پزشکان بدون مرز گفته است که پناهجویان بازگردانده شده به لیبی توسط گارد ساحلی این کشور مورد شکنجه، توهین و حتی آزار و اذیت جنسی قرار گرفته اند.
هدف کنفرانس لیبی چیست؟
دولت فدرال می خواهد بین بازیگران داخلی و خارجی که درگیر خشونت‌های لیبی هستند، گفتگو برقرار کند. هدف این است که این کشورها به تحریم تسلیحات سازمان ملل متحد احترام بگذارند. مصر و امارات متحده عربی کاملاً در کنار جنرال خلیفه حفتر ایستاده اند. از طرف دیگر ترکیه برای پشتیبانی از نیروهای فائز سراج به طرابلس نیرو و تجهیزات می فرستد. در همین حال، اتحادیه اروپا و ایالات متحده به طور رسمی از فائز سراج حمایت می‌کنند. روسیه که اخیراً تلاش کرده تا آتش‌بس در این کشور به اجراء دربیاید، در گذشته به جنرال حفترکمک کرده است. در میان این همه بازیگر داخلی و خارجی، آلمان جنبه بی‌طرفی اش را در میان بازیگران عمده داخلی لیبی حفظ کرده است. انگلا مرکل وقتی مشکلی پیش بیاید، می‌گوید که “ما می‌توانیم”. از قضا، در بیشتر موارد او توانسته است بر مشکلات غلبه کند. آیا این بار خانم مرکل خواهد توانست تا برای گره کور لیبی چاره‌ی پیدا کند و یا خیر؟ گذر زمان به آن پاسخ خواهد داد.
متن: امل برلین
Photo: Bundeskanzleramt
