برای اولین بار کمپنی آموزشی (L.E.B) مهد کودکی را برای کودکان ایجاد کرده است.
خانم مولیک مسول کمپنی آموزشی( L.E.B) هدف از ایجاد این مهد کودک را چنین بیان نمود: “ما خواستیم که همه بانوان به شمول کسانیکه کودک خورد سال دارند و علاقمند هستند به کلاسهای آموزشی زبان بیایند، اقدام به تاسیس مهد کودک برای کودکان کردیم.”
وی علاوه کرد: “یک تعداد از دانش آموزان در شرایط دشواری همراه با کودکان شان به صنف/کلاس حاضر می شدند، که نه تنها برای مادر و کودکاش چالش برانگیز بود، بلکه یک نوع اخلال در کلاس درسی نیز ایجاد شده بود روی این ملحوظ مسولین L.E.B تصمیم گرفتند، این کودکستان را ایجاد نمایند. مادران نمیتوانستند روی درس تمرکز نمایند و نتنها دانشآموزان از این بابت با مشکل روبرو بودند، بلکه معلمان نیز با دشواریهای روبرو بودند.”
از خانم مولیک پرسیدم اینکه آیا وجود مکانی برای کودکان در یک مرکز آموزشی باعث ایجاد اخلال به درس دانش آموزان نمیشود؟
مسول L.E.B در پاسخ به این سوال چنین گفت:” ما تمام مشکلات قضیه را در نظر گرفته تصمیم به ایجاد آن گرفته ایم، در قدم نخست اتاقی که برای کودکان در نظر گرفتیم از کلاسهای درس فاصله دارد و از جانب دیگر این مهدکودک مجهز ساخته شده است.”
ثنا مادری است که هر روز با کودکاش برای یادگیری زبان به این کورس میآید، او از ایجاد این مکان برای کودکان ابراز خرسندی کرده گفت: ” در ابتدا خیلی برایم سخت بود، به دلیل اینکه مجبورم بودم بچهامرا با خود بیآورم و کسی را نداشتم که در خانه از او نگهداری کند. به خاطر ثبت نام در کودکستانهای دولتی نیز دو سال انتظار کشیدم، اما متاسفانه برای بچهام جا پیدا نشد و بعدا تصمیم گرفتم که باید زبان را یاد بگیرم و بچهام را با خود داشته باشم.”
وی علاوه کرد: “زمانیکه با بچهام در کلاس بودم همیشه تلاشم این بود، که او به درس اخلال ایجاد نکند، اما این تلاشم هیچ نتیجه ای در پی نداشت، چرا که این غیر ممکن بود، از جانب دیگر خودم هیچ تمرکزی در درسها نداشتم.”
فاطمه بانوی دیگری است، که مشکل مشابهی داشت
او میگوید: در سه ماه نخست کلاس درسی، که بچهاش با او بوده، هیچ بهره ای از درس نبرده است و به نحوی وقت اش تلف شده است. اکنون وی با قدر دانی از مسئولین L.E.B افزود: “حالا با خاطر راحت به صنف حضور مییابم و در وقفه نیز از بچهام خبر می گیرم.”
در گذشته نیز اکثریت بانوان که کودکان خردسال داشتند از فراگیری زبان آلمانی و ادغام شدن در جامعه محروم مانده بودند. آنان ناگزیر بودند در خانه از کودکان شان نگهداری کنند.
متن: اورانوس انیب
Photo:Oranous Onib