“باوجودی که زبان آلمانی را در سطح ب ۱ فراگرفته ام و بیش از یکسال در یک شرکت ساختمانی مصروف کار هستم و هیچ کمکی از دولت دریافت نمی‌کنم و مالیه نیز می‌دهم، اما از ترس اخراج به افغانستان شب‌ها خوابم نمی‌برد و آرامش‌ام در زندگی برهم خورده است” این گفته‌های رضا نجفی پناهنده آفغان است که در سال ۲۰۱۵ به آلمان آمده و در شهر مونشن ساکن است. رضا نجفی می‌گوید که درخواست پناهندگی‌اش در دو محکمه رد شده و اکنون دولدونگ دارد و ترس از اخراج به افغانستان باعث شده تا زندگی‌اش تبدیل به یک کابوس شود.
رضا نجفی از دادگاه‌های آلمان در قبال احکامی که برای پناهجویان آفغان صادر می‌کند، انتقاد می‌نماید. او می‌گوید که :”اافغان‌های را می‌شناسد که هیچ‌گاهی افغانستان را ندیده اند و تمام عمر شان را در ایران سپری کرده اند و تنها برای داشتن یک زندگی خوب به آلمان آمده اند، در دادگاه فقط دروغ گفته اند و دادگاه برمبنای همان دروغ‌ها برای شان اقامات داده و منحیث پناهنده به رسمیت شناخته شده اند. من که از ولایت/استان ناارام دایکندی آمده ام و پدر و برادرم را در جنگ با طالبان از دست داده ام و رفتن دوباره ام به دایکندی مساوی با مرگ‌ام است، اما باز هم برای من جواب منفی داده و قاضی برایم گفت که در افغانستان مناطق امن وجود دارد و تو می‌توانی دراین مناطق زندگی کنی.”
این تنها رضا نجفی نیست که با همچو سرگذشتی در آلمان روبرو شده است. میزان قبولی برای پناهندگان در این اواخر بسیار پائین آمده و افرادی بسیاری در بی‌سرنوشتی و ترس از اخراج به افغانستان شب و روز را سپری می‌کنند. پناهندگان افغان با وجود اعتراض‌های نهادهای مدافع حقوق پناهندگان، نهادهای جامعه مدنی و برخی از احزاب سیاسی به افغانستان اخراج می‌شوند و دولت آلمان تاکنون ازتصمیم‌اش مبنی بر نفرستادن این افراد به افغانستان دست برنداشته است.
سازمان حقوق بشر و دموکراسی افغانستان (AHRDO) در نشستی که اخیرا در شهر برلین داشت به موضوع اخراج پناهندگان افغان از آلمان پرداخت. این سازمان می‌گوید که در اکتبر سال ۲۰۱۶ ، افغانستان توافق‌نامه مشترک با کشورهای عضو اتحادیه اروپا امضاء کرد. بربنیاد این توافق حکومت افغانستان تعهد نمود تا پناهجویان اخراجی را بپذیرد و هم‌چنان تعهد نمود که جلو مهاجرت افغان‌ها به کشورهای اروپایی را نیز بگیرد و در مقابل کشورهای اروپایی تعهد کردند که کمک‌های توسعه‌ای را به افغانستان ادامه دهند.
براساس گزارش Eurostat، از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۷ حدود ۱۹۳۹۰ نفر به گونه انفرادی اتحادیه اروپا را ترک کرده اند و به افغانستان بازگشته اند، اما بازگشت انفرادی و داوطلبانه با اخراج اجباری و گروهی تفاوت‌های زیادی دارند.
به گفته این سازمان، تشدید درگیری‌های مسلحانه و بدتر شدن امنیت در افغانستان هر روز بیش تر از روز قبل است. مردم افغانستان، فارغ از ثروتمند یا فقیر و شهری یا روستایی، عمیقا با ناامنی‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند و امنیت در سالهای اخیر رو به وخامت گذاشته است. گروه های شورشی پیشرفت های بیشتری داشته اند و عملیات‌های جسورانه‌ای را در مرکز شهرهای بزرگ آغاز کرده اند. درگیری‌های پایدار سیاسی در درون دولت، و همچنین بین دولت و جناح های مختلف سیاسی، کاهش رشد اقفصادی، گسترش فساد وضعیت مردم را بیش از پیش رو به وخامت نهاده است.
این سازمان می‌افزاید که هر دو رئیس جمهور افغانستان، حامد کرزی و محمد اشرف غنی، پناهندگان افغان در اروپا را به عنوان مهاجران اقتصادی توصیف کرده اند و چنین اظهاراتی از سوی روسای جمهور یک کشور ممکن است بر تصامیم و سیاست‌گذاران و ارگان‌های پناهندگی تأثیر بگذارد.
متن: نورالله رحمانی
Photo: Sebastian Backhaus/epd
