در هیچ ایالت دیگری مانند برلین، مردم از بی‌خوابی رنج نمی‌برند. بسیاری از برلینی‌ها از کم‌خوابی یا بی‌خوابی گلایه می‌کنند چون ساعات زیادی از شب را به این‌طرف و آن‌طرف غلت می‌زنند بی‌آن‌که خواب به چشمشان بیاید. طبیعتا صبح روز بعد احساس خستگی می‌کنند و روز خود را با کسالت شروع می‌کنند. آیا شما هم مشکل بی‌خوابی دارید؟ اگر این‌طور است، تنها نیستید. بیمه‌ی درمانی Barmer به‌تازگی این مشکل را در ۳/۹ میلیون نفر از مشترکین خود بررسی کرده و نتیجه‌ی آن را در یک گزارش شرح داده است.
بی‌خواب‌ها چه کسانی هستند؟
- حدود ۸۵،۴۰۰ کارمند برلینی (۴/۴ درصد) در سال ۲۰۱۷ دچار اختلال بی‌خوابی شدند.
- تعداد افراد مبتلا به بی‌خوابی از سال ۲۰۰۵ دوبرابر شده است (۴۸۳۰۰ نفر). البته افراد زیادی هم مشکل‌شان را گزارش نکرده و بیش از نیمی از آن‌ها به پزشک مراجعه نکرده‌اند.
- مشکل بی‌خوابی در برخی موارد ارتباط تنگاتنگی با بیماری‌های روانی ازجمله افسردگی دارد.
- نوع اشتغال نیز در کیفیت خواب تاثیر مستقیم دارد. طبق گزارش Barmer، بیشترین میزان بی‌خوابی در کارگران شیفتی و موقت دیده می‌شود. پس از آن به‌ترتیب رانندگان اتوبوس و تراموا، نگهبانان مراکز حفاظت از اشیا نظیر موزه‌ها، کارکنان مراکز تلفن و پرستاران سالمندان قرار می‌گیرند. درعوض، کارمندان مراکز آموزش عالی و پژوهشی، معلم‌ها و مهندس‌ها، خواب بهتری دارند.
- مصرف دخانیات، کافئین، الکل و مواد مخدر خطر ابتلا به بی‌خوابی را ۲۵ درصد افزایش می دهد.
- تاکنون پس از اولین تشخیص اختلال بی‌خوابی در افراد، به ۹ درصد از آن‌ها روان‌درمانی، به ۳۰ درصد داروهای ضدافسردگی و به ۶۰ درصد داروهای خواب‌آور تجویز شده است.
بی‌خوابی چه‌وقت تبدیل به اختلال می‌شود؟
همه‌ی ما گاهی دچار بی‌خوابی می‌شویم ولی هر بی‌خوابی لزوما اختلال نیست. اگر مشکل بی‌خوابی به‌طور مرتب (سه‌بار یا بیشتر) در هفته و در یک دوره‌ی سه‌ماهه رخ دهد، تبدیل به اختلال می‌شود. چیزی که پزشکان از آن به‌عنوان بیماری خواب یاد می‌کنند که سبب عدم تمرکز و کاهش کارآیی فرد در طول روز می‌شود.
اختلال خواب می‌تواند نشانه‌ی بیماری دیگری در اشخاص باشد که عمدتا شامل بیماری‌های روانی می‌شود. رییس بیمه‌ی Barmer برلین-براندنبورگ می‌گوید: «هرکسی که همیشه بد می‌خوابد بهتر است ابتدا احتمال بروز بیماری‌های روانی را در خود روشن کند.» ۹۰ درصد از کل بیماری‌های روانی با مشکل کم‌خوابی همراه هستند.
چند نکته برای کمک به اختلال خواب
هر بزرگسال روزانه دست‌کم به هفت ساعت خواب احتیاج دارد. اگر این میزان کاهش یابد احتمال دارد به بیماری‌هایی نظیر زوال عقل، امراض قلبی‌عروقی و سرطان منجر شود. درمان اختلال خواب شامل استفاده‌ی کوتاه‌مدت دارو و رفتاردرمانیِ شناختی می‌شود. دکتر استیون ریشتر در این‌باره می‌گوید «ما نظم خواب و بیداری اشخاص را تغییر می‌دهیم. مهم این است که از فشار روی فرد کاسته شود.»
- غذا و نوشیدنی انرژی‌زا هنگام عصر مصرف نکنید. الکل به خوابیدن کمک می کند اما تکانه‌های بیداری را در نیمه‌ی دوم شب تقویت می کند.
- خودتان را عادت دهید که قبل از خواب کتاب بخوانید یا به موسیقی و کتاب‌صوتی گوش دهید.
- عصرها ورزش نکنید. ورزش، مبتلایان به بی‌خوابی را پرخاشگر می‌کند و فشار را افزایش می‌دهد.
- نگرانی و بیماری، ذهن را مشغول می‌کند و خواب را کاهش می‌دهد. قبل از خواب، روی صندلی بنشینید و نگرانی‌هایتان را بنویسید.
- افراد مبتلا ممکن است با دیدن تختخواب خود نیز دچار ترس شوند. اگر خواب سراغتان نیامد، دوباره بلند شوید. شیر داغ بنوشید یا یک متن آرامش‌بخش بخوانید.
- به ساعت نگاه نکنید.
Photo: epd – Andrea Enderlein
Text: AmalBerlin!
