دیروز ۸ مارچ در برلین، به مناسبت روز جهانی همبستگی زنان، راهپیمایی اعتراضی با حضور پناهجویان از کشورهای مختلف، از جمله افغان‌ها، برگزار شد. شرکت‌کنندگان در این راهپیمایی بر اهمیت حمایت از حقوق زنان و به ویژه زنان افغان تأکید کردند.
زنان افغان، در این تجمع خواستار اقدام‌های مؤثرتر دولت آلمان برای حمایت از حقوق بشر و حقوق زنان در افغانستان شدند، در حالی که چهارمین سال محرومیت آنان از حق تحصیل و کار در آستانه قرار دارد.
اشتراک کننده‌گاه افغان حاضر در این تجمع بر این نکته تأکید کردند که بدون مشارکت فعال زنان در عرصه‌های مختلف، آینده‌ای روشن برای افغانستان متصور نیست. دکتر پتونی تایشمن، فعال حقوق زنان و موسس انجمن هماهنگی زنان افغان در برلین، با ابراز نگرانی از وضعیت زنان در افغانستان، گفت: «ما امروز در آزادی و همبستگی جمع شده‌ایم، در حالی که میلیون‌ها زن در افغانستان از ابتدایی‌ترین حقوق خود محروم هستند. تصور کنید دنیایی که در آن زنان از تحصیل محرومند، نمی‌توانند کار کنند، حتی حق قدم زدن در پارک‌ها یا سفر به تنهایی برایشان وجود ندارد. دنیایی که در آن زنان فقط به دلیل خواسته‌شان برای آزادی دستگیر، شکنجه یا حتی کشته می‌شوند.»
خانم تایشمن ادامه داد که در چنین شرایطی، حمایت‌های بین‌المللی از زنان افغان بسیار حیاتی است. او از دولت آلمان خواست که همچنان به حمایت از زنان افغان ادامه دهد و آنان را در برابر سرکوب‌های طالبان تنها نگذارد. همچنین، وی خواستار ادامه برنامه‌های پذیرش بشردوستانه برای زنان افغان و ایجاد مسیرهای امن پناهندگی برای آن‌ها شد.
خواست‌های معترضان در روز جهانی زن ۸ مارچ
در این تجمع، معترضان همچنین خواستار پایان دادن به تبعیض‌های جنسیتی در افغانستان، فراهم کردن فرصت‌های آموزشی و شغلی برای زنان، و حضور فعال آنان در تصمیم‌گیری‌ها و مذاکرات مربوط به آینده افغانستان شدند. زنان معترض از دولت آلمان خواستند که مسیرهای پناهندگی امن را برای زنان افغان ایجاد کند و برنامه‌های پذیرش بشردوستانه را ادامه دهد.
ظریفه عزیزی، یکی از فعالان حقوق بشر، نیز در سخنانی تأکید کرد که وضعیت زنان در افغانستان همچنان بحرانی است و بسیاری از زنان معترض و خبرنگاران در خطر جانی قرار دارند. او از جامعه جهانی خواست که در این شرایط حساس از زنان افغان حمایت کند و برنامه پذیرش پناهجویان را متوقف نکند.
کریمه رسا، یکی دیگر از شرکت‌کنندگان در این تظاهرات، با اشاره به وضعیت بد زنان افغان گفت: «زنان افغان بدترین وضعیت را تجربه می‌کنند. این وضعیت در هیچ جای دیگر دنیا مشابه ندارد. جهان باید فشارهای سیاسی و اقتصادی بیشتری بر طالبان وارد کند تا تغییری در این شرایط دشوار ایجاد شود.»
این گردهمایی، علاوه بر این که به عنوان یک اعتراض به وضعیت زنان افغانستان بود، به‌طور هم‌زمان به‌عنوان یک فراخوان جهانی برای حمایت از حقوق زنان افغان و تغییر شرایط بحرانی آنان مطرح شد. معترضان امیدوار بودند که با توجه به فشارهای جهانی، طالبان مجبور به تغییر سیاست‌های خود در قبال حقوق زنان شوند و زمینه‌های بهبود وضعیت آنان فراهم آید.
گزارشگر و تصویر: پژمان پژوهش/Pazhman Pzhohesh
