۴۰ سال پیش در چنین روزی، “کمال آلتون” از ترس اخراج شدن از آلمان از پنجره دادگاه برلین سقوط کرد و جان باخت. این ماشه‌ای برای اولین پناهگاه‌های کلیسا بود.
درگذشت جمال کمال آلتون، پناهجوی ترک در ۴۰ سال پیش، روز چهارشنبه با اهدای تاج گل در برلین گرامی داشته شد. اسقف پروتستان برلین، کریستین استبلین نیز در این بزرگداشت شرکت داشت. در ۳۰ آگوست ۱۹۸۳، آلتون ۲۳ ساله از ترس بازگردانده شدن به ترکیه خود را از پنجره دادگاه برلین به بیرون پرت کرد. مرگ او ماشه‌ای برای اولین پناهگاه‌های کلیسا بود.
استبلین توضیح داد که در طول تاریخ مکان‌های عبادت، قدیمی‌ترین پناهگاه برای افرادی است که فرار می‌کنند و برای نجات زندگی خود در تلاش هستند. به خصوص، پناهگاه‌های کلیسا، وجود دارند، زیرا شیوه‌های پناهندگی در همه کشورها به یک اندازه کارآمد نیست. پناهندگی در کلیسا برای افرادی است که چاره دیگری ندارند.
پناهندگی غیرقابل انکار
اسقف کلیسای انجیلی در برلین – براندنبورگ، لوزاتای علیا سیلزیا از همه کسانی که در این ۴۰ سال گذشته برای این کار تلاش کرده‌اند تشکر کرد. استبلین که افسر پناهندگی کلیسای انجیلی آلمان (EKD) نیز هست، گفت: «شما دارید به بشریت و چهره انسانی جامعه ما خدمت می‌کنید». وی با اشاره به افزایش تقاضاها برای تسهیل حق پناهندگی، با بیان اینکه این حق مسلم بشری است، گفت: تنها به عنوان یک حق فردی قابل تصور است.
“آنچه از تاریخ خودمان می‌دانیم”
اسقف روز چهارشنبه در RBB Inforadio تاکید کرد که رویه‌های پناهندگی مربوط به مردم در حال فرار است. وی گفت: “ما از تاریخ خودمان می‌دانیم که این یک حق فردی است.”
تعداد پناهگاه‌های کلیسا دوباره افزایش یافته
وکیل سیسیلیا جورتزکا از انجمن پناهندگی در کلیسای برلین-براندنبورگ روز چهارشنبه در RBB Inforadio گفت که افرادی که تهدید به اخراج می‌شوند اغلب نمی دانند که هنوز می‌توانند درخواست تجدید نظر کنند. پناهندگی کلیسا در صورتی که “مشکل خاصی وجود داشته باشد” در نظر گرفته می‌شود. مهمترین کشورهای مبدأ افرادی که به دنبال پناهندگی کلیسا هستند در حال حاضر سوریه، افغانستان، ایران، عراق، روسیه و ترکیه هستند.
به گفته یورتزکا، رویه‌های پناهندگی تحت مقررات دوبلین با استانداردهای حفاظتی یکسانی در نجات انسان‌ها همراه نیست. هر کشور به کنوانسیون پناهندگان ژنو و کنوانسیون اروپایی حقوق بشر ملزم است. اما در عمل، این مقررات نیاز به تفسیر دارند. در نتیجه، افرادی که طبق نظام حقوقی آلمان حق پناهندگی دارند به کشورهایی اخراج می شوند که عملاً هیچ شانسی برای به رسمیت شناخته شدن ندارند. رفتار با پناهندگان در کشورهای اروپای شرقی اغلب با استانداردهای حقوق بشر آلمان سازگار نیست.
امل برلین
Photo by Tetiana SHYSHKINA on Unsplash
