مهاجرینی که دارای معلولیت هستند، کمتر از دیگران فرصتی برای مشارکت در زندگی اجتماعی و کاری پیدا می‌کنند. مسائلی مانند وضعیت اقامت، موانع زبانی، ترس‌ها و کمبود اطلاعات روند زندگی مهاجرین را کُند می‌کند. افرادی که دارای معلولیت هستند، پس از مهاجرت چندین و چند برابر بیشتر از دیگران آسیب می‌بینند. تاکنون اطلاعات کمی درباره تاثیر همزمان دو عامل مهاجرت و معلولیت ارائه شده است.
به گزارش روزنامه میگاتزین، به‌تازگی پژوهشی درباره «بهبود مشارکت افراد مهاجر و دارای معلولیت در ایالت هسن» (MiBeH) انجام شده است. در این پروژه نمایندگان دولت هسن، وزارت امور اجتماعی و دانشگاه کاسل بر روی داده‌هایی از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۲ کار کرده‌اند. گزارش این پژوهش روز جمعه، ۲ ژوئن/ جون ۲۰۲۳، به‌صورت آنلاین ارائه شد.
در این پژوهش مانوئلا وستفال، استاد جامعه‌شناسی دانشگاه کاسل، با ۳۰ نفر که دارای معلولیت و پیشینه مهاجرت هستند، گفت‌وگو کرده است. او می‌گوید: «پرسش‌های ما بر این نکته تمرکز یافته بود که افراد مهاجر و دارای معلولیت چگونه می‌توانند فرصت‌های بهتری در زندگی کاری و اجتماعی خود به‌دست آورند.»
لزوم ارائه مشاوره به چند زبان گوناگون
اولزیا بوگا، دستیار پژوهشی، می‌گوید که اطلاعات باید به موقع در دسترس این افراد قرار گیرد. آن‌ها تاکنون اطلاعات لازم را خیلی دیر یا شانسی به‌دست آورده‌اند. بهتر است اطلاعات دسته‌بندی شده و به صورت شبکه‌ای به دست افراد برسد.
بوگا همچنین معتقد است که مشاوره‌ها باید به زبان‌های گوناگون به معلولین ارائه شوند. فقدان امکان چندزبانه‌گی به معنای تبعیض و حذف معلولین از مشارکت‌های اجتماعی است. او می‌افزاید: «تغییر بنیادی در ساختارها و نهادها بسیار مورد نیاز است. باید جامعه‌ای ایجاد کنیم که به گوناگونی در جامعه اهمیت دهد.»
گسترش مشارکت‌های اجتماعی و کاری
به گفته نویسندگان این پژوهش، روابط اجتماعی نزدیک باید تقویت شوند. روابط خانوادگی نقش مهمی در جلوگیری از طرد شدن افراد دارد. همچنین دسترسی به خدمات پشتیبانی از خانواده، که اغلب ناشناخته هستند، باید بهبود یابد.
توصیه دیگر پژوهشگران گسترش مشارکت در زمینه‌های کاری و آموزشی است. بوگا می‌گوید که دسترسی و ماندن در سیستم آموزش عمومی برای بسیاری از کودکان مهاجر دست‌نیافتنی است. برخی از آن‌ها بدون دریافت مدرک، مجبور به ترک تحصیل می‌شوند.
کسانی‌که پیشینه مهاجرت طولانی دارند می‌توانند به تازه‌واردین کمک کنند. این افراد باید از طریق سازمان‌ها یا انجمن‌هایی خودگردان با یکدیگر در ارتباط قرار گیرند.
آنه یانز، دبیر امور خارجه در وزارت امور اجتماعی و ادغام هسن، می‌گوید که این گزارش منبع الهام‌بخشی برای سازمان‌های علمی، سیاسی و جامعه مدنی افراد دارای معلولیت و پیشینه مهاجرت است. این نماینده افراد معلول در ایالت هسین می‌افزاید: «تاکنون موضوع‌های مهاجرت و معلولیت به صورت جداگانه مورد توجه قرار گرفته بودند، اما برای دستیابی به مشارکت اجتماعی کامل این دسته از افراد باید با هم فکر کنیم.»
Bild von Canva Pro
