به گفته سازمان عفو بین‌الملل، زنان در افغانستان به طور سیستماتیک تحت ظلم و تبعیض طالبان قرار دارند. امکان دسترسی به تحصیل و کار برای آن‌ها محدود شده و از آن‌ها دربرابر خشونت خانگی پشتیبانی نمی‌شود.
از زمانی که طالبان در افغانستان قدرت را به دست گرفته، زندگی زنان و دختران در این کشور آشکارا محدود شده است. گزارش سازمان حقوق بشرِ عفو بین‌الملل در گزارش خود به این مسئله پرداخته است.
به گزارش تاگزشاو، اگنس کالامار، دبیر کل سازمان عفو بین‌الملل، می‌گوید: «در کمتر از یک سال از به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان، میلیون‌ها زن و دختر به‌دلیل سیاست‌های ظالمانه آن‌ها از حق زندگی امن، آزاد و پربار محروم شده‌اند. سیستم سرکوب تقریباً در همه بخش‌های زندگی آن‌ها احساس می‌شود. همه جزئیات روزانه زنان مانند مدرسه رفتن، کار کردن یا حتی خروج از خانه به شدت کنترل و محدود می‌شود.»
زنان بی‌دفاع دربرابر خشونت خانگی
بر اساس این گزارش، زنان تنها زمانی مجاز به سفرهای طولانی هستند که مردی همراه آن‌ها باشد. فرار از خشونت خانگی نیز برای زنان دشوارتر شده است. طالبان آن‌ها را به دلیل نقض جزئی قوانینِ تبعیض‌آمیز زندانی می‌کنند. زنانی که به این شرایط اعتراض می‌کنند، ربوده و شکنجه می‌شوند.
دبیرستان‌های دخترانه از زمان به قدرت رسیدن این اسلام گرایان ستیزه‌جو در ماه اوت/آگوست ۲۰۲۱ بسته شده‌اند؛ اگرچه جامعه مدنی بارها خواستار بازگشایی آن‌ها شده است. برخی مدارس خصوصی و دولتی استثنائا در برخی از نقاط کشور هنوز باز هستند.
زندان، شکنجه و ازدواج‌های اجباری
در حال حاضر راه ورود به بسیاری از مشاغل به روی زنان بسته شده است، اگرچه، به گفته عفو بین‌الملل، تفاوت‌هایی بین استان‌ها وجود دارد. این گزارش همچنین توجه را به بدرفتاری با زنان مخالف با مقررات طالبان جلب می‌کند.
به گفته تاگزشاو، عفو بین‌الملل از بازداشت، شکنجه و حتی ناپدید شدن تظاهرکنندگان خبر می‌دهد. همچنین افزایش ازدواج‌های اجباری در افغانستان بسیار نگران‌کننده است. عفو بین‌الملل این مسئله را از جمله به بحران انسانی کنونی در افغانستان و کمبود فرصت‌های آموزشی نسبت می‌دهد.
یولیا دوکرو، معاون دبیرکل سازمان عفو‌بین الملل در آلمان، می‌گوید: «ظلم بی‌امان به زنان در افغانستان روزبه‌روز تشدید می‌شود. اگر جامعه جهانی کاری انجام ندهد، میلیون‌ها زن و دختر در افغانستان به حال خود رها خواهند شد.»
