جوان مهاجر افغان که زمانی از مکتب رفتن در ایران محروم بود حالا در سویدن به آرزوی کودکی خود دست یافته و در رشته مورد علاقه اش در دانشگاه تحصیل می‌کند. او می‌گوید که مهاجران باید تلاش مضاعف انجام دهند تا بتوانند در جامعه مدغم شوند.
کودکی بیش نبود که با خانواده اش به ایران مهاجرت کرد. او نیز مانند بسیاری دیگر از کودکان مهاجر افغان در ایران که به دلیل نداشتن اقامت از رفتن به مکتب باز مانده‌اند، همواره حسرت رفتن به مکتب را می خورد، اما او تسلیم نشد.
دانیال که حالا ۲۳ ساله است و در سویدن زندگی می‌کند، می‌گوید که در ایران به دلیل علاقه یی که به درس وتعلیم داشت دروس مکتب را به شکل خصوصی پیش می‌برد. دانیال به امل برلین گفت: «ماهانه بیست تا سی هزار تومان می‌دادیم، روزی دو سه ساعت ریاضیات و بعضی دروس دیگر را به شکل خصوصی می‌خواندیم. دانیال می‌گوید که در ایران مهاجران افغان پیشرفت نمی‌کنند و مجبورند کارهای سنگین انجام دهند.
این جوان افغان برای رسیدن به آرزوهای تحقق نیافته در ایران مجبور به ترک این کشور شد. او با جمعی از دوستانش تصمیم گرفتند با قبول خطرات زیاد خود را به یکی از کشورهای اروپایی برسانند، اما کدام کشور مشخصی را در نظر نداشتند. آنها بالاخره موفق شدند و در اواخر سال ۲۰۱۵ به سویدن برسند.
انتظار طولانی برای پذیرش در سویدن
اما مشکلات دانیال در این جا ختم نشد. او برای پذیرش در سویدن شناس زیادی نداشت. دانیال می گوید که: ” درمدت سه سال در مجموع ۱۳ بار از اداره مهاجرت جواب منفی دریافت کردم. دو بار تکت هواپیمایم آمد و باید به سمت کابل پرواز می‌کردم اما من به هر تصمیم اداره مهاجرت سویدن شکایت می‌کردم.”
با آنهم دانیال که قبلا نیز دوری از درس و مکتب را تجربه کرده بود نمی‌خواست فرصت را از دست بدهد. او می‌گوید زمانی که فردی در انتظار نتیجه اقامت اش است، زمانی دشواری را سپری می‌کند و از نظر روحی وروانی متحمل فشار زیادی می‌گردد. اما دانیال به این باور بود که نباید فرصت را از دست داد و شروع به درس خواندن کرد. او در یکی از مکاتب سویدن ثبت نام نمود. او می گوید که «”این آسان نبود. چون وقتی که من صنف نهم را می‌خواندم، متردد بودم که آیا بالاخره در این کشور خواهم ماند یا نه. علی رغم آن، من هیچ وقت امید خود را از دست ندادم و به تلاشم ادامه می دادم. نمی‌خواستم وقت ارزشمند خود را بدون استفاده سپری کنم. نمی‌خواستم که در آینده پیشیمان شوم و حسرت فرصت از دست رفته را بخورم.”
تحصیل در رشته انجینری در سویدن
سرانجام تلاش‌های دانیال نتیجه داد. او از اداره مهاجرت جواب مثبت دریافت کرد و حالا در یکی از دانشگاه‌های سویدن مصروف تحصیل در رشته مورد علاقه اش است. رشته یی که از کودکی رویای آن را در سر می پروراند.
دانیال زمانی که در ایران بود آرزو داشت که انجینر شود. او به امل برلین گفت: «من وقتی کودک بودم یک مستند را در تلویزیون ایران دیدم که در مورد برج خلیفه بود. از آن وقت به بعد آرزو داشتم که انجینر شوم و در کشورهای مختلف کار کنم.» حالا این جوان افغان دو سال از دوره تحصیل در دانشگاه را گذرانده و سه سال دیگر نیز باید به تلاش اش ادامه دهد.
او، نه تنها به آروزی خود دست یافته است، بلکه حالا می‌تواند برای خانواده اش نیز کمک کند. او در اوقات فراغت کار می کند و مقداری از در آمدش را برای خانواده اش به ایران می‌فرستد. دانیال می‌گوید که شمار مهاجران افغان در سویدن که به کمک و کار نیاز دارند، نیز بیشتر شده است، به همین دلیل او و چند تن دیگر از دانشجویان، انجمنی را برای جوانان ایجاد کرده اند تا بتوانند از این طریق به مهاجران کمک کنند. به گفتهاو، آنها برای مهاجران تازه وارد در پیدا کردن کار کمک می‌کنند . این دانشجوی افغان و دوستانش همچنان در نظر دارند یک سایت را نیز برای کمک به مهاجران راه اندازی کنند.
متن: سید قدیر وفا
Photo: S Qadir Wafa
