هفته گذشته هنگامی که با S Bhan سفر می‌کردم با اتفاقی برخوردم که واقعا از برخورد برخی از پناهندگان خجالت کشیدم. مصروف مطالعه کتابی بودم که تقریبا چند متر آنطرف‌تر چند جوان پناهنده با صدای بلند می‌خندیدند و صدای موسیقی را با صدای بلند پخش کرده و با آن می‌رقصیدند، آنها حالت عادی نداشتند و الکول نوشیده بودند. یکی از مسافران از آنها خواست تا صدای شان را پائین بیاورند و به دیگران احترام بگذارند، ظاهرا این حرف زمینه ساز مشاجره میان آنها شد و کار به درگیری تن به تن انجامید، در ایستگاه بعدی از قطار پیاده شدم و نخواستم شاهد چنین ماجرایی باشم.
از انجائ که با فاصله تقریبا دوری نشسته بودم، متوجه نشدم که این پناهندگان از کدام کشور بودند، اما چیزی که مشخص بود آنها پناهنده بودند و خواهی نخواهی عمل خوب یا بد یک پناهنده در نظر برخی از افراد بومی به حساب تمامی پناهندگان نوشته می‌شود. شاید شما هم شاهد برخی از حرکات زننده برخی از پناهندگان بوده باشید، اما چرا انها به اعمالی دست می‌زنند که نتنها خود بلکه پناهندگانی دیگری که از همچو اعمال متنفر هستند، را با مشکل مواجه می‌نمایند. در این رابطه با دو پناهنده افغان که یکی بیش از ۳۰ سال و دیگری از سال ۲۰۱۵ به اینسو در آلمان زندگی می‌کند،گفتگو کردم.
محمد رضا عارفی پناهنده افغان است که بیش از ۳۰ سال است که در آلمان زندگی می‌کند. او به این باور است باورهای نادرست برخی از پناهندگان در باره زندگی غربی مسبب این همه ناملایمات است :” برخی از پناهندگان قبل از اینکه به اروپا بیایند، این قاره را تنها در تلویزیون دیده اند و فکر می‌کنند که در اروپا آزادی است و می‌توانند هر چه را که دل شان می‌خواهد، انجام دهند. معمولا بیشتر این گونه افرادی که در آلمان هنجار شکنی می‌کنند و نزاکت‌های اجتماعی را مراعات نمی‌نمایند، از جمله افرادی است که در کشورهای خود شان نیز شان و منزلتی ندارند و به دیده تحقیر نگریسته می‌شوند، زیرا اوباش، اوباش است، زیرا در هیچ گوشه از جهان شما کشوری را پیدا نمی‌کنید که این افراد مورد احترام باشند. در هرجامعه این افراد مانند مکروب هستند و همه می‌خواهند از آنها دوری کنند”. آقای عارفی می‌افزاید که متاسفانه، اعمال برخی از این افراد به پای پناهندگان باشرف و با حیثیت نوشته می‌شود :”من سال‌های زیادی در آۀمان زندگی کردم و با بیشتر خاصیت‌های آلمان‌ها آشنایی دارم، متاسفانه در میان آلمان‌ها کسانی پیدا می‌شوند که گناه یک پناهنده مجرم را به پای پناهندگان دیگر می‌نویسند. بطو مثال اگر یک پناهنده آفغان، ایرانی، سوری و یا از هرر کشوری دیگر قانون را نقض کند، دفعتا می‌گویند که پناهندگان فلان کشور، کشور ما را به گند کشیده است. بلی متاسفانه پناهندگان خطاکار نه به فکر آبروی خود هستند و نه به فکر پناهندگان دیگر و نه کشور زادگاه شان”.
پناهنده دیگر افغان که نخواست نامی از او ببرم، نیز از مشکلی مشابهی رنج می‌برد و می‌گوید که در افغانستان ضرب‌المثلی داریم که می‌گویند (تر با خشک سوخت) یکجا می‌سوزد. او که نیز دلی پر دردی از همچو افراد دارد، می‌افزادید :” واقعا برخی اوقات با خود فکر می‌کنم که این گونه آدم‌ها وقعا در کجا بزرگ شده اند، نه نزاکت‌های اجتماعی را درک می‌کنند، نه به قوانین احترام می‌گذارند، فقط شنیده اند که در اروپا آزادی است و هر کاری که دلت بخواهد انجام بده. من به ملیت پناهندگانی خاصی اشاره نمی‌کنم، همه ملیت‌ها همچو افراد بی بند و باری دارد. اما برای من واقعا دردآور است زمانی که شاهد حرکت‌های زشت این افراد هستم. برخی از آلمان‌ها زمانی که یک پناهنده جرمی را مرتکب می‌شود و بعدا ملیت مجرم مخشص می‌گردد، جرم مجرم را به تمام هموطنان پناهنده مجرم نسبت می‌دهند که این واقعا برای من آزاردهنده است.”
نورالله رحمانی
Photo: epd/
