سقوط کابل آسیب‌های روانی جدی‌ای را در جامعه پناهندگان افغان به‌جا گذاشته است. کارشناسان از پناهندگانی در برلین گزارش می‌دهند که نمی‌توانند جلوی اشک‌های‌شان را بگیرند و بی‌وقفه برای کشورشان گریه می‌کنند.
این‌روزها روان‌درمانگران از آسیب‌های روانی جدیدی در جامعه پناهندگان برلین سخن می‌گویند. برخی از افغان‌ها که پیش‌از این به دلایل بیشماری از کشور خود گریخته بودند، اکنون با بازگشت طالبان دوباره دچار تروما شده‌اند. همچنین برخی از آن‌ها که به تازگی فرار کرده‌اند اما خانواده‌های‌شان هنوز در افغانستان هستند، دچار ترس‌های شدیدی برای خانواده خود هستند.
زنان در حال فروپاشی‌اند، نمی‌دانند دیگر باید برای چه بجنگند!
انجمن زنیونِ (Xenion) برلین سال‌هاست که از افراد آسیب‌دیده در سنین مختلف پشتیبانی می‌کند. به گزارش تاگِز شاو، یانیا مایرینگ، روان‌درمانگر این انجمن، می‌گوید: «نشستن در مقابل زنان جوانی که نمی‌توانند گریه خود را متوقف کنند، بسیار شوکه‌کننده است.» وضعیت برای همه پناهنده‌ها، به‌ویژه زنان و دختران، بسیار دشوار شده زیرا امید به زندگی در آن‌ها روز‌به‌روز کاهش می‌یابد.
مایرینگ ادامه می‌دهد: «بسیاری از این زنان مبارزه کرده‌اند و جان‌شان را به خطر انداخته‌اند. آن‌ها از شرایط سخت جان سالم به در بردند، اما الان در حال فروپاشی‌اند و نمی‌دانند باید برای چه چیزی بجنگند.» در میان پناهندگان زنانی هستند که فعال سیاسی بوده‌اند. دست‌کم یک مورد آن‌ها از طرف طالبان مورد ضرب‌وشتم قرار گرفته تا اطلاعات خود را لو بدهد. مایرینگ می‌گوید: «این افراد از این‌که امنیت‌شان به خطر افتاده، وحشت‌زده‌اند.»
مشاوره روانی به کسانی که تازه از افغانستان آمده‌اند
در برلین کسانی که از مناطق جنگی و بحرانی آمده‌اند، ازطریق شبکه پناهندگان آسیب‌پذیر (BNS) به مراکز درمانی مختلف فرستاده میشوند. زنیون یکی از این مراکز است که از سال ۱۹۸۶ به پناهندگان خدمات ارائه می‌کند.
به‌تازگی ۳۵۰ پناهنده از افغانستان به آلمان منتقل شده و در شهرهای مختلف اسکان داده شده‌اند. سازمان غیرانتفاعی ایپسو (Ipso) و دیگر فعالان به این افراد مشاوره روانی ارائه می‌دهند. مثلا گروه‌های مختلف بحث و گفت‌وگو در محل زندگی‌شان ایجاد شده که با شرکت در آن‌ها می‌توانند درباره خودشان حرف بزنند. بسیاری از افراد آسیب‌دیده نیاز دارند که در فضایی امن درباره تجربه‌های‌شان صحبت کنند.
در موارد آسیب‌دیدگی شدید روانی، اداره امور پناهندگان (LAF) با مرکز روان‌درمانی بین‌فرهنگی (ZTP) همکاری خواهد کرد. مونیکا هِبینگ‌هاوس، سخنگوی LAF، می‌گوید: «مشکلات روانی غالبا زمانی خودشان را نشان می‌دهند که فرد استراحت کرده و خطر حاد از بین رفته است. بنابراین تقاضا برای کمک‌های روانی همچنان افزایش خواهد یافت.»
انجمن زنیون در فراخوانی از سیاستمداران درخواست می‌کند تا بودجه بیشتری را برای مراقبت‌های روانی در اختیار کارکنان این مرکز قرار دهند.
Photo by Marc Tessensohn/epd
