کرونا با ما چه کرد!؟

شیوع کرونا، بسیاری افراد را داغدار کرده است. مشاغل افراد بسیاری را تحت تاثیر قرار داد و زندگی‌های فراوانی را به چالش کشیده است. اما با این حال درس‌هایی وجود دارد که می‌توان از این پاندمی گرفت.

پاندمی همه روابط را تحت تاثیر قرار داد. روابط شخصی، کاری، خانوادگی و حتی روابط اقتصادی و بین قدرت‌های جهانی همه و همه تحت تاثیر این پاندمی قرار گرفته است. اما اقشار سطح بالا و سطح پایین به یک شکل متاثر نشدند، شکاف میان طبقات اجتماعی بسیار بیشتر شد. پاندمی را می‌توان به عنوان بخشی از طبیعت نگاه کرد.

کرونا وضع دانش آموزان را دگرگون کرد!

از نظر تکنولوژی باعث پیشرفت‌های زیادی شد. در اروپا دانش آموزان توانستند تکنولوژی کافی را داشته باشتد تا رشد کنند. از سوی دیگر دانش آموزانی که امکانات کافی برای دسترسی به تکنولوژی و استفاده از آموزش‌های آنلاین را نداشتند از آموزش و تحصیل عقب ماندند. پس در اینجا پاندمی باعث شد اختلاف طبقاتی میان آموزش‌های دانش آموزان بیشتر شود. خانواده‌های مرفه با معلمان خصوصی توانستند این اختلاف را پر کنند. در حالی که برخی از کودکان، دسترسی به تلفن همراه و اینترنت برای دسترسی به آموزش آنلاین را نداشتند.

اما محیط زیست حالش بهتر شد!

محیط زیست در دوره مدرن بشری، تا به حال این اندازه پاکیزه نبوده است. عکس‌های فضایی از کره زمین نشان می‌دهد که آلودگی هوا به شکل چشمگیری کاهش پیدا کرده است. اما این خبر خوب، همچنین به این معنی است که افراد زیادی کار خود را از دست داده‌اند. کار و کاسبی بسیاری از تجارت‌ها خوابیده است و نتیجه آن کاهش آلودگی هوا بوده است.

کرونا به زیر پوست ما رفت!

نزدیکی بین آدم‌ها به شکل قابل ملاحظه‌ای کاهش یافت، و این امر، روی روح و روان آدم‌ها تاثیر گذاشت. روابط اجتماعی کاهش یافت و این بسیاری از افراد را تحت تاثیر قرار داد. اما از سوی دیگر به دلیل قرنطینه‌ها و در خانه ماندن، بسیاری از افراد توانستند زمان بیشتری در خانه بمانند و در کنار خانواده‌های خود زمان بگذرانند. در کنار خانواده ماندن و بازیابی روابط صمیمی خانوادگی، امری بود که ما در فشار کاری بیرون از خانه از آن بازمانده بودیم.

بالاخره توانستم رشد کودکانم را ببینم!

بسیاری از افراد معتقد هستند بالاخره توانستند در خانه رشد یافتن کودکانشان را ببینند. یا با همسرشان وقت بگذرانند. اینها، امری است واضح و طبیعی، که بسیاری از ما آن را در ازحام کارهای روزمره به کل فراموش کرده‌ایم.

وقت رشد کردن یافتیم!

بسیاری از ما وقت کرده‌ایم بتوانیم آموزش‌هایی که می‌خواهیم را کسب کنیم. تمرینات خودشناسی را دنبال کنیم. سیستم‌های آنلاین و آموزش از راه دور برای ما امکانات زیادی به همراه آورد. کتاب و فیلم‌هایی که روی هم انباشته شده بودند و سال‌ها وقتی برای خواندن آن نداشتیم، از قفسه بیرون آمدند.

اما حالا وارد مرحله بعد می‌شویم!

باید به این فکر کنیم چه چیزهایی را می‌توانیم از این دوره قرنطینه با خودمان ببریم. باید همچنین یادمان باشد، تجربیات انسان به بد و خوب محدود نمی‌شود. در تجربیات سخت، درس‌های خوبی است و در تجربیات خوب، درس‌های سخت.

هرکس در جهان خود با این بحران رو به رو شد….

بعد از گذشت بیش از یک سال از شروع کرونا، هنوز برخی دچار انکار هستند، برخی دچار حس ترس، برخی دچار عذاب وجدان، برخی دچار خشم و برخی هم افسرده شده‌اند. تمام این موقعیت‌هایی که جامعه با آن دست و پنجه نرم می‌کند به لحاظ انسانی کاملاً طبیعی است و ابعاد مختلف انسانی درون ما را نشان می‌دهد. این رفتارها، سازوکارهای طبیعی بشری هستند وقتی که در به زمانی بحرانی از زندگی خود می‌رسیم.

با دانستن و پذیرفتن اینکه این رفتارها، سازوکارهای طبیعی وجود انسانی هستند، چنانچه خودمان درگیر این احساسات آزاردهنده شده باشیم، خودمان را سرزنش نمی‌کنیم. همچنین در برخورد با دیگران، اگر هرکدام از نزدیکانمان درگیر یکی از این احساسات و برونریزی های رفتاری و روانی شده باشد، او را شماتت نمی کنیم و به باد انتقاد نمی گیریم.

مهم است که همواره یادمان باشد، هرکس بنابر روحیات درونیات و تجربیات شخصی اش با این بحران جهانی رو به رو شده است. همه نباید مانند ما فکر کنند. برای همین از انتقاد کردن خودمان و دیگران، باید رو به سوی همدلی و درک بیاوریم.

آئورا حلم زاده،