تعطیلات پائیزی مدارس آغاز شده و کودکان بار دیگر والدین شان را مجبور میکنند که به سفر بروند. تعطیلات مدارس ایالتهای برلین و براندنبورگ از دوشنبه هفته روان آغاز و برای مدت دوهفته ادامه دارد. کودکان، بیخیال کرونا از والدین شان تقاضا دارند تا آنها را به سفر ببرند. خودم نیز که بچههای مدرسهیی دارم به چنین مشکلی برخوردم و والدین دیگری را نیز سراغ دارم که چنین مشکلی دارند. با چند تن از والدین که بچههای مدرسهیی دارند، گفتگو کردم تا نظرشان را در این مورد بیان کنند.
محمد حسیب آریایی پناهنده ۴۵ ساله افغان مقیم راینیکندورف برلین
«من دو پسر ده و چهارده ساله دارم و هر موقعی که تعطیلات مدارس آغاز میشود، دردسرم نیز همراه با تعطیلات شروع میشود. مدارس برلین حد اقل چهار بار در یک سال تحصیلی تعطیلات دارند. خوب، تعطیلات سالهای قبل که در آن خبری از کرونا نبود، هر طوری که میشد بچهها را به یک سفر کوتاه خصوصا در تعطیلات پائیزی، کریسمس و بهاری میبردم، اما این بار بخصوص در تعطیلات پائیزی که میزان عفونتها بسیار زیاد شده و حتی برلین در زمره مناطق خطرناک درجهبندی شده، نتوانستم بچهها را جایی ببرم. اما بچهها این موضوع را درک کرده نمیتوانند و حتی پسر بزرگم از روزی که خبر شد اینبار خبری از سفر نیست، از چند روز به این سو با من حرف نمیزند. برخی اوقات از سیستم وقفهیی تعطیلات مدارس در آلمان نزد خودم گله میکنم که چرا مثل کشورهای دیگر تمام تعطیلات را به یکبارگی در تابستان خلاصه نمیکنند که ما هم از درد سر و مشکلات رهایی یابیم.»
علی حسینی پناهنده ۴۷ ساله ایرانی مقیم اشپانداو برلین
«زمانی که در ایران زندگی میکردم، خوب بیاد دارم که حرف آخر را والدین میزدند. هر تصمیمی را که آنها میگرفتند ما بدون قید و شرط قبول میکردیم، اما در این جا موضوع کاملا فرق میکند. تصمیم را بچهها میگیرند و والدین ناگزیرند که تصمیم گرفتهشده بچهها را اطاعت و بدون هیچ کم و کاستی عملی نماید. من یک دختر کلاس سومی و یک پسر کلاس هفتمی دارم. قبل از شروع تعطیلات بچهها تصمیم گرفتند که برای دیدار خالهشان به اتریش بروند، اما من و همسرم بخاطر افزایش کرونا با این تصمیم مخالفت کردیم و آن را به زمان دیگری محول نمودیم. اما بچهها بر اجرای تصمیمشان پافساری میکردند و بعد از دلایل، وعده و وعید توانستیم آن ها راضی کنیم که در آخر هفته آنها را به یک پارک تفریحی مخصوص کودکان در نزدیکی هامبورگ ببریم.»
معمولا والدین برای اینکه بچهها به درسهایشان در مدرسه رسیدگی کنند، کارخانگی را به موقع انجام دهند و نمرات خوب بگیرند برای آنها وعده سفر و یا خریدن چیزهای دلخواهشان را میدهند و اگر شرایطی غیر عادی مثل افزایش کرونا پیش بیاید و والدین نتوانند وعده سفر را عملی کنند، آیا بر روحیهای کودکان اثر منفی بر جا نمیگذارد؟ این موضوع را با محمد حسین رضایی، قبلا استاد روانشناسی در یکی از دانشگاههای خصوصی در کابل در میان گذاشتم. او میگوید:
«از نگاه علم روانشناسی، والدین باید وعدههایی به بچههای شان بدهند که در حد توانشان باشد. اما فراموش نکینم که استثناهای نیز وجود دارند و کرونا نیز یکی از همین استثناها است. باید با بچهها با دلیل و منطق صحبت کرد و به آنها فهماند که داشتن صحت و سلامتی بهتر از رفتن به تعطیلاتی است که ممکن است در آن بیمار شد و دیگران را نیز بیمار کرد. روشهای بسیار سادهای وجود دارند که والدین میتوانند آنها را بهکار بگیرند و بهترین روش، آرام و منطقی صحبت کردن با کودکان است. حتی والدین میتوانند آمار و ارقام مبتلایان روزمره کرونا را که همه روزه متشر میشود، به کودکان شان بگویند. من مطمئن هستم هرگاه والدین با کودکان شان با فکت، آمار و ارقام و در فضای بهدور از تشنج صحبت کنند، آنها به تصمیم والدین مبنی بر نرفتن به تعطیلات احترام خواهند گذاشت.»
متن: نورالله رحمانی
Photo: Jens Schulze/epd