آمارها نشان میدهد ۲.۸ میلیون کودک و نوجوان در آلمان در فقر زندگی میکنند. این به معنی یک پنجم جمعیت نوجوانان در کل است.
براساس تحقیقاتی که توسط سازمان Bertelsmann Stiftung انجام شده، ۲۱.۳ درصد از کل افرادی که در آلمان زیر ۱۸سال سن دارند، در فقر رشد میکنند. مبارزه با فقر کودکان، سالهاست که همواره یکی از بزرگترین چالشهای اجتماعی در آلمان بوده است. با وجود این، طبق گزارش آژانس خبری آلمان، در برآوردی که از میانگین ملی که در سال ۲۰۱۴ به دست آمده، رشد چشمگیری دیده نمیشود.
این تحقیقات نشان میدهد فقر کودکان بیشتر مربوط به خانوادههایی است که درآمد آنها کمتر از ۶۰ درصد هزینههای جاری آنان است. همچنین نوجوانانی که Hartz IV دریافت میکنند در این زمره هستند. در واقع مشکل حل نشده فقر کودکان عواقب قابل توجهی برای رشد، رفاه، آموزش و فرصتهای آینده آنان در پی دارد.
در این گزارش اشارهای نشده است که چند درصد از این کودکان فقیر از خانوادههایی هستند که دارای پیشینه مهاجرت هستند.
فقر کودکان در برلین و برمن بیشتر است
آمارها بیانگر آن هستند که برخی از ایالتهای فدرال آلمان، از جمله برلین و برمن میزان بالاتری از فقر کودکان را به خود اختصاص دادهاند و در شرایط مالی بدتری قرار دارند. درمقابل، ایالتهایی مثل بایرن و بادن-وورتمبرگ در این زمینه بهترین شرایط را دارا هستند.
فقر کودکان میتواند موجب تخریب زیرساختهای جدی در شخصیت آنان شود. به ویژه وقتی صحبت از فعالیتهای اوقات فراغت و مشارکت اجتماعی در میان میآید. براساس این تحلیل، کودکان فقیر حتی یک هفته در طول سال نمیتوانند همراه با خانواده خود به تعطیلات بروند. همچنین کمک هزینه جاب سنتری که دریافت میکنند برای یک شام، یک فیلم یا یک کنسرت کافی نیست.
“دیتمار بارتش” Dietmar Bartsch، رهبر گروه پارلمان بوندستاگ، با انتقاد از این خبر گفت: “فقر کودک در کشور ثروتمند ما یک رسوایی باورنکردنی است. این امر میتواند فرصتهای آینده نوجوانان را تخریب کند.”
بحران کرونا، تشدید کننده فقر کودکان در آلمان
این گزارش همچنین نشان میدهد بحران کرونا، باعث فشار اقتصادی بیشتر بر این خانوادهها شده است. بسیاری از والدینی که به صورت کارگرهای نیمه وقت یا مینی-جاب کار میکردند جزء اولین گروههایی بودند که شغل خود را از دست دادهاند. این در حالی است که بسیاری از بستههای حمایتی از نوجوانان، دیگردر دسترس نیست.
از سوی دیگر بحران کرونا با خانه نشین کردن تمام اعضای خانواده، احتمال تنش و درگیری را میان اعضای خانواده بالا برده است. همین امر میتواند منجر به افزایش خشونت خانگی و خشونت علیه کودکان شود که آمارها خود، بیانگر آن هستند.
امل برلین