“به نظرم در شرایط حاضر مهمترین نکته این است که چطور روحیهمان را حفظ کنیم و مثبت بمانیم، چون اگر همه افسرده شوند، نه تنها شرایط بهتر نمیشود بلکه میتواند اوضاع را خرابتر کند.”
اولیویا و دومینیک دو هنرمند ساکن برلین هستند که راهی خلاقانه برای گذران روزهای قرنطینه خود پیدا کردهاند. آنها در روزگار کمبود ماسک، دست به کار شدهاند؛ ماسکهای پارچهای رنگی میسازند و نقشهای جالب خود را مهمان صورتهای مردم میکنند.
اولیویا معتقد است: “این مهم است که بدانیم ما نمیتوانیم دنیا را تغییر دهیم، اما میتوانیم چیزهایی کوچکی اطراف خودمان را تغییر دهیم. این شرایط باعث شده همه چیز آهستهتر پیش رود، این باعث شده که ما عاداتی را تغییر دهیم یا کارهایی جدید شروع کنیم.”
حس خوبی است که فقط به تماشا نشینیم، بلکه کاری برایش کنیم
اولیویا ۳۶ ساله است، او اطراف کلن به دنیا آمده و از ۱۴ سال پیش در برلین زندگی میکند. اولیویا رشته هنر خوانده، نقاش و طراح است. همچنین سالهاست که کار تتوی هندپوک را به شکل حرفهای انجام میدهد.
دومینیک ۳۵ ساله است، از جنوب آلمان میآید و ۱۴ سال است که در برلین زندگی میکند. او طراح فشن است و پروژههایی برای دوخت کیمونو دارد. دومینیک ۳ سال پیش تتویی از اولیویا گرفت و اینگونه دوستیشان شروع شد.
شرایط جدید برای من بسیار الهام بخش است
دومینیک، اضافه میکند: “زندگی کردن در برلین، این امکان را به ما میدهد که از شرایط بهترین استفاده را کنیم. به فکر دیگران باشیم و ببینیم چه کاری از دستمان برمیآید. چون ما این امتیاز را داریم که نگران نان شب و امنیت زندگی نباشیم. میدانیم به هرحال اجاره خانه از جایی میرسد و دولت حواسش به ما هست.” با فکر کردن به اینها و اینکه فشار کاریام کم شده، میتوانم باخودم وقت بیشتری بگذرانم و به کارهایی که همیشه دوست داشتم اما وقتی برایشان نبوده برسم.
دومینیک اضافه میکند: “همه چیز آرامتر شده، همه جا بسته است و هر روزمان شبیه یکشنبه شده است. مردمی که همیشه به دنبال پول میدوند، حالا وقت بیشتری برای فکر کردن به خودشان دارند. با این همه کافی است از پنجره نگاهی کنیم و ببینیم چطور این ویروس همه دنیا را درگیر خودش کرده. برای همین ایده ساخت ماسک به ما این انرژی را میدهد که دستکم، کاری که از دستمان برمیآید را انجام دهیم.”
تمام ماسکها منحصر به فرد هستند
دومینیک میگوید: “این کار را سه هفته پیش شروع کردیم و هنوز چیزی نشده، لیستی از سفارشات داریم. تاکنون سفارش ساخت ۹۰ ماسک را گرفتهایم و سرمان کاملاً شلوغ است. پس دیگر وقتی برای تنبلی نمانده!”
ماسکها را دومینیک در سایزهای موردنظر برش میزند، اولیویا طراحی و نقاشی آنها را انجام میدهد و دوباره نوبت دومینیک است تا آنها را بدوزد. این کار گروهی باعث شده تا آنها در ساخت ماسکها خلاق و پیگیر باشند. آنها تصمیم گرفتند به جای خرید و تولید زباله، از لوازمی که در خانه دارند استفاده کنند. مواد مورد نیازشان را از تکه پارچههای به جا مانده از پروژههای قبلی جور میکنند و رنگهایی که در خانه داشتند را به کار میگیرند. باقی همه هنر است و خلاقیت که ماسکها را تکمیل میکند.
“از مشتریمان میپرسیم چه رنگی دلخواهش است، یا چه طرحی را بیشتر میپسندد. ما همه جور ماسکی داریم، افراد میتوانند از نمونههای قبلی سفارش بدهند، یا طرحی مخصوص خودشان داشته باشند. ماسک برای بچهها، ماسکهای رنگی، ماسکهای جین و …”
استفاده از ماسک حس همبستگی میدهد
اولیویا معتقد است: “هنوز بعضی از مردم این پاندمیک را جدی نمیگیرند، یا مدام در حال غر زدن هستند. این ماسکها نشانهای از آگاهی است و مسئولیت پذیری برای شرایطی که در آن به سر میبریم. ماسک به این کمک میکند که صورتت را برحسب عادت لمس نکنی. همچنین اطرافیان را محافظت میکند از عطسه و سرفه و ذراتی که در هوا پخش میشود.”
درآمد این پروژه برای حمایت از ترنس جندرها در کلمبیاست
اولیویا توضیح میدهد که در سفری که به کلمبیا داشته، متوجه میشود که ترنس جندرها “Transgender” در این کشور از هیچ حقوق انسانی برخوردار نیستند. آنها اجازه تحصیل ندارند، چرا که نه زن شناخته میشوند و نه مرد. پس بدون تحصیلات امکان کار کردن و امرار معاش هم ندارند. در واقع این افراد سالهاست برای بدیهیترین حقوق انسانی خود مبارزه میکنند. برای امرار معاش هم اغلب تنها راهشان کار به عنوان کارگر جنسی است. در پی بحران کرونا، دولت کلمبیا ساعاتی را مشخص کرده که زنان اجازه بیرون رفتن برای خریدهای ضروری را دارند و ساعاتی جداگانه هم برای خروج مردان اعلام شده است. اما از آنجایی که ترنسها، نه زن شناخته میشوند و نه مرد، آنها حتا امکان خروج از خانه برای تهیه مایحتاج زندگی را ندارند و در تامین اولیهترین نیازهایشان درماندهاند. برای همین تصمیم گرفتیم حاصل فروش ماسکهایمان را برای این افراد در وضعیت دشوار بفرستیم و آنها در حد توانمان حمایت کنیم.
Aora Helmzadeh
Amal Berlin